OSGOOD VE SCHRAMM’IN DAİRESEL MODELİ

• İlk dairesel modeldir.
• Shannon modelinde ilgi birinci olarak alıcılar ve vericiler arasında aracı işlevi gören kanallara
yönelirken, Schram ve Osgood modelindeki tartışmalar başlıcac «aktörlerin» davranışları üzerinde yoğunlaşmaktadır.
Osgood ve Schramm Modelinin Avantajları
• Dinamiktir – Belirli bir durumun nasıl değiştiğini gösterir
• Gereksiz tekrarın (gürültü nedeniyle) neden önemli olduğunu gösterir. Gürültü arttıkça tekrar gereksinimi artar, zaman kısıtlanır ve verilen bilgi azalır.
• Ayrı bir alıcı ve verici yoktur. Alıcı ile verici aynı kişidir.
• İletişimin doğası itibariyle döngüsel olduğunu belirtir.
• Geleneksel düz çizgisel iletişim modeli gönderen ile alanın rollerini sabitleştirir ve
birbirinden ayırır, bunu yaptığı için de zaman zaman eleştirilmiştir Shannon Weaver modeli.
• Schramm: «Aslında iletişim sürecini bir yerde başlayıp bir yerde biten bir süreç olarak
düşünmek yanıltıcı olur. Gerçekte süreç sonsuzdur. Bizler küçük kumanda merkezleri gibi
sonsuz sayıda enformasyon akımını ele alıp tekrar göndermekteyiz…»
• Bu yaklaşımın ortaya çıkışı iletişimin geleneksel düz çizgisel/tek yönlü tanımından bir kopuş
yaratmıştır. Model, özellikle kişileraraı iletişimi açıklamada kullanışlı, fakat geribesleme
tepkilerinin olmadığı veya çok az olduğu durumları açıklamya daha az uygundur.
• Osgood ve Schramm modelinin eleştirilecek noktası, modelin iletişimde eşitlik olduğu
düşüncesini vermesidir. Özellikle iletişime ayrılan zaman ve güç, iletişim kaynakları söz
konusu olduğunda iletişim, aksine oldukça dengesizdir.

 Osgood ve Schramm'ın modelinde her iki taraf, örneğin bir konuşma anında aynı işlevleri yerine getirir.
(Schramm 1954)

Posted in: DAİRESEL MODEL,iletişim teorileri,OSGOOD VE SCHRAMM